Categoría: Uncategorized

José Manuel Valín, libreiro de vello, falará o próximo día 17 na taberna A Despensa do Saa, de Libros con historia

José Manuel Valín abriu a súa librería en San Roque hai sete anos

Este que sae na foto é un home deses que, cando o ves, sabes que se pode confiar nel. É un deses tipos aos que os amantes dos libros miran case con reverencia, porque son capaces de atopar aqueles títulos que xa parece imposible conseguir. José Manuel Valín Barreiro é un lucense de San Salvador de Outeiro, da colleita de 1966. Valín fixo moitas cousas antes de ser libreiro de vello, antes de entrar na confraría de Fulsalba (histórico libreiro de vello na rúa da Raíña) e dunha descendente deste, que tivo un coidado establecemento, tamén deste sector, nas galerías de Santo Domingo. E doutros, que, sin constituír a madrileña Cuesta Moyano, foron ou son referencias no mapa lucense do libro usado. Onde antes estivo a libraría O Gato Negro, en San Roque, está dende hai tempo Valín Libros. E Valín falará o próximo día 17, na Taberna do Saa, de Libros con historia; como adianto relata o descubrimento dun volume perforado para esconder dentro un revólver. De iso, de moito máis e da súa propia historia cos libros fala Valín nesta entrevista. Por certo, este libreiro de vello e tamén escritor e ten xa tres obras publicadas: Lugo, entre la historia y la leyenda; Orígenes, mitos y leyendas de Galicia y Manuel Pajón, o bardo lugués.

Enrique G. Souto

Lugo, maio 2025

–Valín non sempre foi libreiro de vello. Antes ocupouse en outros oficios. Lembre algúns dos seus traballos anteriores

–Empecei a miña vida profesional como mecánico de automóbiles, aínda que realmente nunca exercín. Tamén estiven moi ligado ao mundo do recambio de automóbiles, así como ao tuning, que foi como comecei. Abandonei todo iso a partir do 2006, aproximadamente, dedicándome dende entón exclusivamente ao mundo do libro.

–Por que acabou neste sector?

–Por unha casualidade e por afección. Cando estaba no mundo das feiras, tiña o problema que dende maio, dende a feira de Abeiro, ata  setembro, feira de Oviedo, non había moitas citas onde poder ir cos recambios de automóbil. Empecei a ir a feiras de antigüidades, mercadillos e así. Un día, por casualidade, nunha delas, en Boiro, levei libros, porque tiña moitos na casa. Foi un éxito. E  empecei a comprar libros para vendelos.

–Pronto se cumprirán anos da inauguración da libraría. Como foi o da apertura do establecemento?

–Si, sete anos. Dende hai tres, polo 17 de maio, organizamos un acto dedicado ás Letras Galegas; nós estamos moi especializados en libro en lingua galega. Empezamos hai tres anos e esta  é a terceira vez que facemos un especial Día das Letras Galega. O ano  pasado estivo dedicado á revista Vida Gallega; o anterior a Cantares  Gallegos. Este ano dedicámolo ao Cancioneiro, e xa temos o escaparate completo exclusivamente co Cancioneiro popular galego e as cantareiras.

–Cando mira unha biblioteca para ver se lle interesa mercala, que é o que valora principalmente?

–Normalmente, cando imos a unha biblioteca, pola nosa especialidade, imos buscando temática galega, especialmente  libros anteriores aos anos 70, especialmente da época do Rexurdimento e así.  Cando imos a unha biblioteca valoramos o tipo de libro que ten, no noso caso valoramos máis os de historia e filosofía. O que menos nos chama a atención son os bestseller, porque é do que máis hai.

–O próximo día 17 falará na taberna A Despensa do Saa de Libros con historia. É un título prometedor. Adiántenos algunha anécdota relacionada con este mundo do libro usado.

–Pois, mira, estabamos nunha casa antiga e collemos un libro que nos chamou a atención porque tiña as follas pegadas. Miramos e vimos que, nun lateral, tiña unha pequena panquiña. Démoslle e abriu unha tapa. Era un libro perforado por dentro para gardar un revólver e pegaron as follas con cola para disimular. A contraportada abríase accionando unha pequena panca, para gardar o revólver. Sempre se dixo: Ti garda algo nun libro, que ninguén o encontrará.